ﺭﻭﺯی ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﮔﻔﺖ : ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎی ﺍﻟﻬﯽ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ : ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎی ﺍﻟﻬﯽ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ. ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻋﺒﺪﷲ ﺍﻧﺼﺎﺭی ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺭﺍ ﻋﻘﻞ ﺩﺍﺩی ، ﭼﻪ ﻧﺪﺍﺩی ﻭ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺭﺍ ﻋﻘﻞ ﻧﺪﺍﺩی ، ﭼﻪ ﺩﺍﺩی؟
ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻋﺎﺭﻓﯽ ﺭﺳﻴﺪ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻨﺪی ﺧﻮﺍﺳﺖ. ﻋﺎﺭﻑ ﮔﻔﺖ: ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻣﻴﺪ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭی ﺍﺳﺖ، ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻄﺮ ﻫﻼﮐﺖ ﺍﺳﺖ ، ﺭﻫﺎ ﮐﻦ
ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺭﻭﺯی ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻠﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ، ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﻠﻮﻝ ، ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ. ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﮔﻔﺖ: ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ؟ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺫﺍﺭﻉ )ﺣﺪﻭﺩ ﻳﮏ ﻣﺘﺮ( ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ.)
ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﻭﺯی ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻬﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﺁﻳﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭی ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻭ ﺗﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﯽ؟ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﮔﻔﺖ : ﺧﻴﺮ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﻡ ، ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻫﺎی ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻗﻮﺕ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ، ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ. ﺧﻴﺮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻣﺮﺣﺘﻤﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ.
ﻭ ,ﻣﯽ ,ﺭﺍ ,ﺍﺯ ,ﺑﻪ ,ﺩﺭ ,ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ,ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ,ﺩﺭ ﺁﻥ ,ﺭﺍ ﺩﺭ ,ﺭﺳﺪ ﻭ
درباره این سایت